Kalbime, ayakkabılarınla girdiğin için hiç kızmadım. Seni bu hayatta kim incittiyse, hepsi için asıl ben özür dilerim… Bazı kalpler kendi incinmişliğinde bile özür dileyebiliyor.
Bir yerde okumuştum bu yazıyı. Şimdiye kadar ben diyerek ilişkileri değerlendirdiğimi fark ettirdi bana. Aslında o kadar anlamı büyüktü ki bu kelimelerin. Aklım kabul etmek istemedi ve defalarca sesli okudum. Sonunda yüreğimden bir ses öyle bir yükseldi ki aklımın karşı çıkmasını bile susturdu. Hele ki, son kelime tam da yüreğimin anlatımıydı. Herkesin geçmişinden kalan acıları, mühür tutmaya yüz tutmuş ya da mühür bağlamış hala kan revan içinde yaraları var. Bunların sonrasında insan hayatındakilere davranışlarını doğru yada yanlış şekilde yansıtıyor. Yansıtılmalar canınızı da yaksa, bu düşünceyi içselleştirdiğinde kızamıyorsun artık. Öyle ya da böyle yaşadığın ilişkiler şekillendiriyor senin hayatını ve davranışını.
İşte tam bu şekillendirme anında herkesin baktığı pencereden gördüğü görüntüyü algılaması farklılaşıyor. Doğrunun bu hayatta tek olmadığını yaşadıklarıyla herkesin kendi doğrusunun olduğunu kabul ediyorsun.
Haklı yada haksız olmak… Aslında hak kelimesinin anlamındaki gibi haklı da haksız da HAK buluyor…
Kalın sağlıcakla