Çocukluğumdan beri hiç şu yeni yıl heyecanını anlamamışımdır. İnsanların ve ailemin neden
bu kadar telaş, heyecan ve neye umut ettiklerini ise bir türlü çözememişimdir… Yeni yıl yeni umutlarla dolu olmasından ziyade neye umut verilmesiyle ilgiliydim aslında ben hep… Dünya'da olup bitenden hiç o kadar da alakalı olamasam da o yaşlarda, sanıyorum
şimdilerde daha net bir anlam vermekteyim. Her sene şu atılan havai fişeklere harcanılan paralar, fuzuli gereksiz pişirilen yemekler, içilen alkol, gereksiz eğlenceler… Derler ki komşun açken sen tok yatabilir misin? Neye seviniyoruz biz acaba diye düşünmeden, acaba sevineceğimiz şeyler hayal dünyasında yaşıyor olmamız olmasın acaba? Yıl olmuş 2023/2024 ve ne savaşlar bitiyor, ne şehitler, ne açlığa bir son verilmiş nede madde bağımlısından ölen gençlerimiz azalmış. Ne riyakârlık azalıyor nede para sevdalıları. Ne bir dur diyen var nede durduran!.. Çocuklarımıza gereksiz bombardımanlarla sevindireceğimize onları bazı konularda biraz daha da iyi bilinçlendirsek daha faydalı olmaz mı? Noel, yada yeni yıla gireceğiz diye pişirilen o kadar yemekleri bir yârdim kampanyasına bağış yapmak mesela daha faydalı olmaz mı? Ya da bir aç insanı doyurmak ya da bir ailenin bir senelik kuru erzak masrafını gidermek gibi... Sanıyorum bu kadar zor olmamalı bu. Gereksiz yeni yıl eğlence merkezlerine dünya kadar giriş parası vereceğimize, sanki hiç eğlenmiyormuşuz gibi, en azından 'BU SENE' bağış yapmakta biraz bonkör olsak daha faydalı olmaz mı? Âmâ nerede!.. Dünya'da 8,2 milyar insan yaşıyor ve hiç bir şey yapamıyoruz mu? Yazık ki hiç bitmiyor bu acı olaylar ve yaşananlar ve maalesef de bitmeyecek gibi görünüyor! Ama en azından o 8,2 milyar insandan biri de sen, ben, biz olabilir dünyaya bir güzellik katarak ve ben böyle düşünüyorum diye çevremden bazı tepkiler alıyor, dünyayı sen mi kurtaracaksın diye. Neden olmasın ki? Ben değil belki de tek başına bunu yapamam ama 'BIZ' olabiliriz bir nebzede olsa, olmaz mı? Herkes ilk önce kendi çekirdek ailesinde başlasa mesela her şey daha da kolay olur belki. Ben sevinemiyorum aga, Gazze'de her saniye canlı bomba atılırken, şehit verirken çocuklar korku içinde saniye saniye yasam savaşı verirken... Göç olurken, açlık almış başını giderken, suni hastalıklar çıkarılırken, gıda sektöründe insanlara ambalajlı paketlerde 'Zehir' yedirirken. Teknoloji bir yandan ilerlerken, insanlığı yitirip gitmişken, iklim mahvolurken, hayvanlara işkence devam ederken, çocuklara ve kadınlara şiddet
azarken, sanal alem dedikleri ortamlarda insanlar gereksiz yere birbirini ezerken yada rencide ederken.
Hayat duygusunu yitirmişler, üst düzeye gelmişler zıvanadan çıkarken. Ne oldum delisine dönenleri görürken ve ne yazık ki yazmakla beceremeyeceğim onca olumsuz şeyler dünyada olup biterken ben SEVİNEMEYECEĞİM!..
Bilmem anlatabildim mi?
Sevgiyle kalın ve bir düşünün olur mu?
