Nanemolla olmuş şahsımızla ruhumuz arasında gidip geliyoruz. Bazen mutluluğun dibini görüyor, yüzeysel kulaç çekiyoruz.
Nedir bizi mutlu ya da mutsuz eden? Mutsuzluk umutsuzluk mu yoksa mutluluk umut mu?
Yolunu çizen herkes o yolda ilerlemek için bedeller ödüyor ama yol aldıkça, arada bir geride ne bırakıyor diye daha ileri gitmeden kısa bir süre arkaya bakması gerekiyor.
Ezip geçmek kazanmak değildir, birlikte sağlam adımlarla yolu ilerlemektir marifet.
Her hâliyle iyisini kötüsünü ama önce kendisini insan teraziye koymalı.
GÜZEL DUYGULAR
Güzel duygular, olgular var hayatın içinde. Hepimiz şunu vurguluyoruz: “Dünya kötü, insanlar değişti.” Bu, hemen hemen herkesin kullandığı bir cümle. Ne değişti sizce, dünya mı yoksa fark etmeden, özünden, sözünden, örf ve âdetlerinden ödün veren biz mi?
İSTİFA EDİYORUM
Herkes kendine ait yaşam çerçevesinin içinde başkalarının gururunu kırmadığı sürece özgürdür. Bizi karakterimizden önce davranışlarımız belirler, karakterimiz şahsiyetimizi oluşturur.
Ben insan olma hakkımı kullanarak dünyanın içinde dönen bu iki yüzlü karakter sisteminden iğreniyorum.
İstifa ediyorum.
Ben hayatı seviyorum.
Ben insan kalmakta ısrar ediyorum ve bu veda mektubunu sevenlerime, sevdiklerime armağan ediyorum.
Yolunuz dürüst insanlara çıksın.
