20 Temmuz Kıbrıs Barış Hareketi’nin yıl dönümüydü.
Bu nedenle bugün Bülent Ecevit ile ilgili yazmak istedim.
Ecevitleri çok yakından tanıdım. Ecevit, Arayış dergisini çıkarırken onunla bağlantı kurmuş, derginin Kuzey Almanya’da dağıtımını yapmıştım. İlerleyen dönemde, Bülent Bey, Cebeci Açık Cezaevi ve Askeri Dil Okulu’nda hapisteydi. Kendisinin yazıp Rahşan Hanım’ın çantasında dışarıya çıkartıp, zarfın üstüne yazıp adresime gönderdiği mektuplarda, Almanya ile komşu ülkelerde yaşayan sevenlerine siyasi tavsiyelerini bulunmuş, Almanya’da tavsiye ettiği bazı kurum ve kişilere düşüncelerini iletmemi istemişti.
Biz de Demokratik Sol Hareket doğrultusunda dernek ve de federasyonlar oluşturduk. Hamburg Üniversitesi’nde 1984/85 Öğretim ve Öğretim Yılı’nda bir süre, haftada bir gün verdiği İngilizce konferansları sonunda kendisiyle üniversite konuk evinde saatlerce üçlü görüşmelerimiz olmuştu.
Pek çok arkadaşım gibi askeri yönetimin baskılarına rağmen her türlü riski göze alıp onunla çalıştık. Rahşan Hanım, arkadaşlarımızı zerrece sevemedi çünkü o, Bülent Bey’in sevgisini paylaşmak istemiyor, bir arkadaşımızdan, diğer bir arkadaşımız hakkında yazılı bilgiler vermesini istiyor, onu muhbir olarak kullanmaya çalışıyordu. Bunu pek çok arkadaşımız gibi yapmadı.
Ecevit’in Schleswig-Holstein Eyaleti Eski Başbakanı Sosyal Demokrat Björn Engholm ile Ecevit’in 25 Şubat 1985 günü buluşmasını sağladım.
Bülent Bey, eyalet parlamentosunda, parti grubu ile yaptığı iki saatlik toplantıda, Türkiye’nin tekrar demokrasiye dönmesi için öneriler getirmiş, Alman siyasetçilerden destek rica etmişti. O gün 8-10 saat her görüşmede, yemekte yanlarında bulundum. Siyasi yasaklı olduğu yıllardı.
RAHŞAN HANIM’IN ETKİSİ
1986 yılı yazında yalnız olarak, 1987 yazında da eşim ve kızım ile Ankara Oran’daki mütevazı evinde uzun görüşmelerimiz oldu ve o görüşmelerden uzun notlar aldım. Rahşan Hanım ise Mareşal Fevzi Çakmak Bulvarı’nda bulunan DSP Genel Merkezi’ndeydi. Oran’dan ayrılınca eşim ve kızım ile Bülent Bey’in tavsiyesi ile DSP merkezine, hazırlanan parti bayraklarından almamız için uğramıştık.
Daha önce hiç görüşmemize karşın yazışma ve çalışmalarımızdan adımızı duymuş olan parti çalışanlarından büyük sevgi ve ilgi gördük. Rahşan Hanım, bize, nedenlerini yukarıda da yazdığım bazı sebeplerden dolayı soğuk davrandı.
Ecevitler, DSP kurulunca Avrupa’da gözünü budaktan ayırmayan arkadaşlarımızı tanımadı ve onlara sırtını döndü. Bunda tek neden Rahşan Hanım’dı çünkü Rahşan Hanım, siyaseti Avrupa’daki sol partilerde çoğulcu demokrasiyi sindirerek öğrenmiş arkadaşlarımızı uzun süre güdemeyeceğini iyi biliyordu.
Oysa aramızda Bülent Bey’i savunduğu için bazı ülkelerde, Türkiye Cumhuriyeti büyükelçileri ile takışan ve vatandaşlıktan atılan arkadaşlarım da olmuştu.
Buna ve her şeye rağmen dün yıl dönümü olan Bülent Bey’in Kıbrıs Barış Hareketi’ni gerçekleştirmesi, vatan toprağımızda ne ekilip biçileceği konusunda ABD’ye kafa tutup dik durması, benim nezdinde, gözümde pek çok yanlışını ve olumsuzluğunu silip götürmüştür.
