Sen çok insan içinde yalnızlığın ne olduğunu bilir misin? Herkesin yanında olup ta aslında hiç olmaması. Kendini çok yalnız hissetmen içinde fırtınalar koparken, kocaman çığlıklar atarken, yalnız değilmiş gibi davranman. İçinden attığın çığlıkların duymamasının ne zor olduğunu bilir misin? Etrafındaki kalabalık içinde kendini kocaman bir yalnızlığın içinde bulman kendine neden bu kadar yalnızım, nedir bu terk edilmişlik hissi deyip bütün kapıları kapatman. Hayallerinle, emellerinle baş başa kalman etrafında onca dostun, arkadaşın varken nedir bu yalnızlık! Böyle yalnızlık çekip, çekilmez hale gelmesi kimi için yalnızlık kocaman bir mutluluk olabilir. Kim bilir içini dışını kin, haset ve sevgisizlik bürümüş insanlardan uzaklaşmak mıdır? Kalabalığın içinde kendinizin yalnızlığının farkına varmıyoruz! Bizden hep beklenen küçükken iyi bir çocuk, iyi bir evlat, ideal bir arkadaş, mükemmel bir eş, mükemmel bir anne vs. gibi… Senin ne hissettiğini soran olmadığı gibi. İnsan ne kadar kalabalığın içinde olsa bile kendini uzak ve izole etmiş gibi hissediyor! Belki huzurun yalnızlıkta aranması, kim bilir belki seni anlamayan insanlardan kaçmaktır. İnsanlara olan çığlığımdır bir tepkidir. Ama anlayana!..
Evet; her insanın bir hikayesi vardır. Hayat bazen yalnızlıktır bir bakıma!
Bazen de yalnızlık insanın özgürlüğüdür!
Sevgilerimle...