Kime göre ve neye göre degerlendiriliyor ve nasıl yaşanmalı.
Hepimizin kesin bir sürü arkadaşları, tanışıklıkları ve DOSTLUKLARI vardır. Kimi eskilerden kalma kimi yenilerde ortaya çıkan kimi zamanla tesadüfen hayatımıza giren ve hayatımızdan aniden kaybolan. DostIukların ne kadarını yaşıyor ve ne kadarını anlıyoruz ve kendimizden ne kadarını ödün veriyoruz?
Bugünkü adıyla "Kanka" dediklerimizi nereye koyuyor ve ne kadar değer verip değer görüyoruz? Ne kadar zaman verip emek harcıyoruz ve emek verirken neyi kaale alıyoruz???
Küçük yaşlarda arkadaş edindiklerimizi haytımızdan kolayca çıkaramayabiliyoruz .
Tesadüfen girip sıra arkadaşı olan arkadaşlıklarımızı bir anda hayatımızın tam orta yerinde buluyoruz yada "bir anda" bitiriyoruz. Bir lokma ekmeği bölüşüp o yaşlarda dertleşmelerimize, aşklarımıza, problemlerimize ve acılarımıza, beraberce kâh gülüp kâh ağlayıp, ortak oldugumuz çoğu şeyleri beraberce yaşayıp, çocuklarımıza teyze olurlar yada amca.
Bizlere anne, baba, hayat ARKADAŞI yani DOST olurlar. yada olmazlar biz öyle sanırız yada sanmışızdır....
İnsanlar değişiyor ve değişmeleri de normal ama bazı değerler vardır ki bakidir ve bakide kalmalı...
Bir özü vardır insanin birde yaşadıkları travmalardan etkilenip davranışları. Bunları yaşarken zamanla DOST deyimimiz farklı anlam taşıyabiliyor ve maalesef bir anda 20 senelik, 30 senelik yada 40 seneliklerin üzerinde olan arkadaşliklar bir anda bitebiliyor, aslında aniden de bitmiyor zaman alıyor işte bitmesi....
İçimizde biriktirdiklerimiz, konuşamadiklarimiz, yaşadıklarımızın bizi yoğurarak getirmiş olduğu kıvamı anlamamaktan, görememekten kaynaklı bu gitmeler ve bitişler, ve suçlu kim diye sormaktan ziyade kabullenmektir asıl olanı, tevekkül etmektir, anlamaya çalışmaktır ve bunu karşılıklı yapabilmektedir asıl sanat ve işte tamda burada başlıyor "KANKALIK"... yük olmadan acı vermeden! Aksine yükünü hafifletmek, ufkunu açabilmek yada hayatına dair güzellikler katabilmeli, yol arkadaşlığı yapabilmeli, sırt germeli ve yolumuz nereye giderse gitsin yol aça bilmeli, giderken HOŞÇAKAL diyebilmeli ve arkandan teşekkür edip gülebilmeli...
Kiminle ne kadar yol gideceğiz bilemeyiz! Ama hakkımızda olan kararları kendi tercihlerimizle yapmalıyız ve bunun sorumluluğunu alabilmeliyiz. Yaşadığımız sürece ölene kadar gidecek diye birşey yok çünkü insanoğlu değişiyor, ya biz bunu karşılıklı anlarız ya da yol ayırırımız kesindir. Biz değiştikçe olaylara bakış açımızda değişiyor, tahammül sınırımız da, yorumlamalarımız ve tavrımız da. Bize iyi gelmeyen insanlardan, dostluklardan, yük olanlardan alışkanlık var diye yada kaç senelik hatrı var diye yürütmemek lazim. Akıl terazimizde "bitişleri" tartarken dikkat etmemiz gereken önemli birşey daha var, insanın "ÖZÜ VE KALBİ"....
Herşey değişebilir ama "ÖZ" değişmez!
Bir insan ya kötüdür yada iyi, ya iyiligini ister yada kötü şeyleri temenni eder, ya kıskanır yada senin için sevinir. Ya paylaşır yada hasetlik eder, ya seninle dir ya da kendisinIe. Egosu tavan yapmış arkadaşlık
DOSTLUK değildir!!!
Her insanın hayatta etkilendiği olaylar yada travmatalarının getirdiği etkiyle davranış sergiledigi, olaylara bakma tutumu vardir yada göremediği şeyler, işte tamda burada başlar asıl Dostluk!!! Sabır ister, sevgi ister, şevkat ister, emek ister, iyiIik ve iyi olmak ister yani zordur DOSTLUK ve herkes yapamaz!!!!. Elinde bir "Jocker" gibidir
ACINDA, SEVİNCİNDE, DEĞİŞTİĞİNDE, HATANDA, AFFINDA, ÖZRÜNDE,
PAYLAŞTIĞIN HERŞEYDE. Ya bunu karşılıklı bir şekilde yaparız ya da tek taraf hep altında ezilir. Yük olur yani DOSTLUK...
Bu yol SENİN, bu hayat SENİN ve maalesef bir tane var bundan, bunu iyi değerlendir.
Ya seni olduğun gibi kabul eder DOST bildiklerin doğruların ve yanlışlarınla "ÖZ" ünü bilir ya da bitir. Bilmiyorsa zaten dostlukta yoktur.bitmiştir de senin haberin sonra olur...
Sevgiyle kalın
