Sevgi, saygı, hoşgörü, empati, şans, bereket, para, pul diye diye bitirdik kendimizi. Olsun da hepsinden olsun dedik. Az ondan az bundan. Çoğumuz fazla kısmında paraya, pula yüklendik. Ama istedik.
Hepimiz istedik...
Peki bulabildik mi?
Bence hayır!
Sence?
Cevabı tahmin edebiliyorum... Cevap, genelin cevabı oldu yine bu sene. Başlangıcı ve sonu arasında bir ömür yaşandı sanki. Yaşananlar genelde kalbimizin bir köşesini aldı, kopardı bizden. Hep aldı yani...
Pandemi Katliamı(!) sonrası öncesinde bile kötü giden dünya ekonomisi iyice kötüleşip bize sadece eksi yönlerini gösterdi. Medeniyetin beşiği, demokrasinin kılıcını sallayan Almanya bile bu aralar mum ışığında kaybolan kılıcını arıyor. Onlar arar gibi yapar iken, biz kurcalayalım biraz kutuyu.
Neden başladığını bilmediğimiz bir Filistin-İsrail savaşı. Ya da kısaca İsrail Katliamı diyelim. Binlerce suçsuz ölen sivil insanlar. Çocuklar, ve onların ölü bedenlerini kucaklayan anaları. Sokakta kin duydukları insanların kedilerini, köpeklerini dahi öldürmeye varan şizofreni ordular. Ve en acısı bir köpek tekmeleyeni sosyal medyalarda defalarca idam edenlerin bu tip durumlarda uyku modunda yaşamaları. İstendiğinde biten, bitirilen kavgalar. Rus-Ukrayna savaşı. En ateşli anında bitebilen Suriye karmaşasını.
Bittiğini mi şikayet ediyorum?
Hayır!
Madem bunları birileri böyle hemen bitirebiliyordu, ya da bitirebilme gücü vardı neden başlamasına izin verildi ya da işin başında bitirmedi?
Niye bitsin ki?
Çünkü para lazım! Silah satılacak, insanlar ölecek ve ölümler üzerinden herkes kendine göre tiyatrolar kuracak. Şimdilerde boş koltuklara oynasalar da. Sustular sorumluları, çözümü elinde tutanlar.
Sustun ya 2023!
6 Şubat 2023 de 7.7 büyüklüğünde bir deprem sabah 4.17 gibi yakaladı bizi. Yakaladı ama bırakmadı sonrasında birkaç saat sonrasındaki hain deprem kalanı da yıktı, karanlığa boğdu ülkeyi, insanlığı. Yüzyılın en büyük depremi. Hep gece hep soğukta vurdun ülkemi hain deprem. Resmi kayıtlara göre (!) 36 bin, resmi olmayan kayıtlara göre 100 binin üzerinde bir can kaybı, 110 bin üzeri yaralı. Sarılabildi mi yaralar? Bedendeki yara sarılabildi mi bilemem ama yüreklerdeki o yara hala kanıyor birilerinde.
Geçmiş olsun hepimize...
Katil 2023!
Çok samimi bir arkadaşım bana kendisine yemek ısmarlamamı istedi benden. Güldüm. "Hayır!" dedim ve yine güldüm. Çünkü şaka yapıyor sandım. Hep yaparız "yedik içtik sen öde, yemek benden, tatlılar senden"
Ama şaka yapmıyordu. O kadar zora girmişti ki, yemek yememiz ihtimaline karşı kendisinde para olmadığı için peşinen söylemişti bana yokluğunu. Utanmıştı...
Bende utandım!
Hırsız 2023!.
Bu aralar Almanya da kahve, kafe gibi yerler işsiz, güçsüz insanlar ile doldu. Yine çoğu genç. Ama bu sefer ciddi anlamda iş bulamayan insanlar ile doldu bu gibi yerler. Eskiden hem devletten, hem de kaçak çalışarak cebi dolduranlar, baba, ana parasını orada, burada basan gençler vardı genelde. Şimdilerde kendisine uygun hatta uygun olmasa da iş bulamayanlar dolu kahvelerde. Günde bir, iki çay içerek geçiştirilen saatler. Eve psikolojik çöküntüler ile giden insanlar. Evde ne beklediğinin korkusu ile geriye atılan adımlar. Bozulan ilişkiler, ağlayan çocuklar.
Bu belirsizlikte kısa yoldan para kazanma yoluna giden insanlar. Uyuşturucu ve kumar batağında kalanı da bırakan özellikle gençler ve hatta babaları. Bu arada bu konuda uzun süredir bir araştırmam var ki bunu yazmayı çok isterim. Birilerinin kuyruğuna basmak gerekiyor. Kıyıda köşede gırtlağıma basmazlar umarım.
Yani ey güzel insanlar yeteri kadar ezildik bu sene de. Hala dikeceğiniz bir ağacınız, üstünde yakacak bir lambanız, 2023 den 2024 geçiş denilen o sanal, komik 1 saniyelik seremonide ne yaşarsınız bilmem ama birlik, beraberlik, insanı duygular içinde kalın diyorum.
Gelecek yeni yılınızın huzurlu olması dileklerim ile saygı, sevgi ile selamlıyorum sizleri.
Bu arada hoş gelmedin ama git 2023!!!
Adam gibi gel, adam gibi git 2024 diyorum...
Saygılar
