Türkiye’den yürek dolusu sevgi ve selamla, merhabalar… Artık bende bu güzel ailenin bir üyesi olmaktan dolayı onurlu ve mutluyum. Bana bu imkanı veren sayın Zafer Özpolat’a sonsuz teşekkürler, aranızda olmak çok güzel. Gurbet ve gurbetçiler deyince hepimizin aklına, ata topraklarından uzakta; bir başka uzak ülkede veya şehirde yaşamak gelir. Gurbet ile ilgili yüzlerce şarkı, şiir yazılmış ve yüzlerce de film çekilmiştir. Aslında hasreti, özlemi anlatmak ve anlamak zordur bilmeyene. “Saudade”; Portekizcede bir sözcüktür, özlemi çok güzel anlatan. Bir zamanlar sevilip, sonra yitirilmiş, artık uzakta olan bir şeye veya bir kimseye yeniden yakın olmak için duyulan yakıcı özlemi anlatır. Yitirdiğini sonsuza dek yitirmiş ve ona artık kavuşamayacak olmanın hüznü… Giden kişinin ardından kalan sevgidir… Bir Ankaralı olarak, vatan toprakları içinde olsa da, bende ailemden ve şehrimden uzakta, Kırklareli’nin Vize ilçesinde yaşamaktayım son on beş yıldır. Ailemi ve doğduğum toprakları yılda bir kez görüyorum, bazen o da mümkün olmuyor. Yani hasreti bende ta yüreğinde yaşayanlardanım uzun zamandır. Bir yanımız gündelik şeylerle koşturup, kuşatılmışken; ev, ekmek, derdine düşeriz. Bir yanımız olmadık türküler söyler; içinde yol ve özlemler geçen. İnsanın toprakla arasında bir bağ varmış… Dağdaki taşla, ovadaki çalı dikeniyle… İnsanın doğduğu, doğar doğmaz suyunda yıkandığı, ilk gönül sızısını yaşadığı, düştüğü kalktığı, dizlerini kanattığı yerle arasında bir bağ varmış ve bunun adına memleket derler…
Neşet Ertaş türküsüne kulak verelim; “Kalpten kalbe bir yol vardır. Gönülden gönüle gider yol gizli gizli…” der. Yalnızlığın bedensel yakınlıkla ya da uzaklığıyla ilgili olmadığını anladım. Yalnızlık, gönül yakınlığı ya da uzaklığıyla ilgiliymiş. Önemli olan kan bağı değil, can bağıymış. Çok sonraları, yıllar ve zaman geçtikçe anladım ki; mesafelerin önemi yokmuş aslında, burnunun dibinde olsa bile, seni anlamıyorsa ne kadar çabalasan da boşmuş. Bir de kolay olmadığını anladım gitmelerin. Hesaplaşması varmış, dönmek isteyip de dönememesi, yüreğinde uzayıp giden gurbetleri varmış. Gurbeti giden mi yaşar, kalan mı? Sanırım bunun cevabını kimse veremez. Giden bir gurbette orada bırakır. Boşluklar dolar mı zamanla, hiç sanmıyorum yerine kimse koyulmuyor kimsenin, ama varlıklarıyla avunuluyor… Önce saatleri sayar insan, sonra günleri, ayları ve yılları kavuşmak için. Bir bakmışsın ki o saatlerin arasında öğütülüp gitmişsin… Topraktaki uzayıp giden yollar ayrılığın izleri, hasretin çizgileri ise; insanların alınlarında çizili durur. Şeritler; insanın yolunu kaybetmemesi için, aralıklı çizgiler… Yoldan çıkmamak için hepimizin bir şerit çizgisi var bu hayatta; bazen inanmak, bazen sevda olur. Kimi zaman şerit çizgilerimiz; bağlılıktır, sıkı sıkıya sarılmaktır sevdiklerimize, bazen dostluktur, arkadaşlıktır, vefadır… Bazen de şerit çizgilerimiz silinir, o zaman kendimize yeni bir, işaret, yeni yollar ararız. Bazen geçmiştir şerit çizgilerimiz, geçmişin hatıraları, geride bıraktıklarıdır… Arabalardaki dikiz aynası, arkayı görmek için var. Geçmiş dikiz aynasıdır; arada bakmak lazım kaza yapmamak için, ama önümüzdeki şerit çizgilerini takip etmek zorundayız; yoksa kaza kaçınılmaz olur. Umut olmasa yaşanmaz ve bu güne tutunulamaz.
Uzaklığın tanımı nedir, mesafelerle mi ölçülür hep? Peki gönül uzaklığının ölçü birimi nedir? Yanı başınızda olsa bile, yüreğiniz ve ruhlarınız birbirine değmiyorsa sonsuz uzaklıktasınız demektir. Bugün bir alım satım için tanıştığımız bir genç; annesiyle aynı evi paylaştıkları halde, bir yıldır konuşmadıklarını anlattı. Beni anlamıyor derken, gözleri buğuluydu. Şimdi bu anne oğul için yan yana olmalarının ne anlamı var? İnanın daha nicelerini duydum ve gördüm. O yüzden ben diyorum ki uzaktakilerin varlığıyla avunun ama yanınızdakilerin de değerini bilin, sımsıkı sarılın onlara. Gerçekten anlamlı olan şeyleri paylaşabileceğiniz insanlar varsa çevrenizde yalnız değilsiniz demektir. Önemli olan sizinle aynı dili konuşan, yani aynı duyguda olan birilerini bulmak. Aksi halde, ruhunu tercüme etmek için bir ömür harcamak gerekir. Beraber yol yürümeye gönlü olan insanlara yolun zahmetli oluşu önemli değildir. Yol arkadaşının güzelliği; bütün zorlukları, sarp yolları ve dik yokuşu beraber göğüslemektedir. Eğer sizinle yürüyen bir yoldaşınız varsa yanınızda şanslısınız, nerede yürüdüğünüz önemli değildir… Sevgiyle….
