“En geç bir saate evde olurum”. Ramazan Avcı, doğumuna sayılı günler kalan nişanlısı Gülistan’a bu şekilde veda etmişti. Evin önünden ona son kez el sallamıştı ve 21 Aralık’ta, kardeşi ve bir arkadaşı ile birlikte doğumunu beklediği oğluna yatak alabilmek için bir araba satmaya gitmişti. Avcı, bundan 10 gün sonra dünyaya gelen çocuğunu hiçbir zaman göremedi.
Hamburg’taki evinden çıktıktan sonra saat 23 sularında Avcı, kardeşi ve arkadaşı dönüş yoluna koyulmuştu. Landwehr tren istasyonunun önünde otobüs bekliyorlardı. Tam da o sıralar “Landwehr” isimli bir lokantadan çok sayıda Neonazi çıkıyordu. Otobüsü bekleyenlerin Türk olduğunu fark ettiklerinde ise, 30’a yakın Neonazi Avcı, kardeşi ve arkadaşının üstüne yürüdüler. Edilen küfürlerin ve havada uçuşan bira şişelerinin ardından Avcı ve yanındakiler kaçtı. Naziler, ellerindeki kırık bira şişeleri ile kovaladılar. Ramazan Avcı, kaçarken bekledikleri otobüsü fark etti. Üç Türk, otobüse koşarken Avcı’ya o sırada bir araba çarptı. Kardeşi ve arkadaşı otobüse binmiş, Nazilerden kaçmayı başarmışlardı.
Avcı arabanın çarpmasının ardından yaralı bir vaziyette yerde yatıyordu. Etrafında toplanan Naziler tarafında beyzbol sopaları ve tekmelerle Avcı’yı öldüresiye dövdü. Otopsi raporuna göre, Avcı’ya isabet eden ilk tekmeler sonucunda kafatasında çatlaklar meydana gelmiş ve bilincini kaybetmişti. Kafasına aldığı darbelerle kafatasında oluşan kırıklar Avcı’nın beynini delmişti. Otopsi raporuna göre bu dehşet sahnesini yaşayan Avcı’nın hayatta kalma şansı yoktu.
Ramazan Avcı’nın kardeşinin ve arkadaşının bindiği otobüse de saldıran Naziler, otobüsün camlarını kırdılar ve silahla ateş açtılar. Daha sonra Avcı’nın kardeşi olayı şöyle anlatmıştı : “Otobüste bulunan 10 yolcu ile birlikte kendimizi yere attık. Sonrasında Naziler gitti. Abimin yanına koştum. Vardığımda, bilincini kaybetmiş bir şekilde yerde yatıyordu.”
Ambulans ile saldırıdan kısa bir süre sonra hastaneye götürülen Avcı’nın nişanlısına, önce olayın yalnızca bir trafik kazası olduğu söylendi. Gülistan Ayaz saldırı sonrası “Tageszeitung” gazetesine yaptığı açıklamada “Ertesi gün hastaneye gittiğimde, durumun ne kadar ciddi olduğunu bildiğim için, yanında olmak istedim ve sadece beni içeri aldılar.” dedi. Gülistan Ayaz, cihazlara bağlı Ramazan Avcı hakkında şöyle demişti: “Bilinci yerinde değildi. Makinelere bağlanmıştı. Onu gördüğümde yaşamıyor gibiydi.” Komada olan Ramazan Avcı 3 gün hayatta kalma mücadelesi verdikten sonra vefat etti.
Ramazan Avcı cinayeti Hamburg’taki Nazi çevrelerin ölümle sonuçlanan ilk saldırısı değildi. Ramazan Avcı’nın ölümünden birkaç ay önce, 24 Temmuz 1985’te yine Naziler, 29 yaşındaki Mehmet Kaymakçı’yı bir beton levhası ile katletmişti. Avcı’nın ölümünden sonra saldırganlardan 5’i yakalandı ve yargı karşısına çıktılar. Mahkeme, Avcı’nın uğradığı saldırıyı “siyasi arka planı olmayan bir kavga” olarak sınıflandırdı. 5 saldırgan 1 sene ila 10 sene arasında değişen oranda hapis cezası aldılar. Soruşturmayı yürüten memurlardan bir tanesinin oğlunun Neonazi dazlaklarıyla iletişimi olduğu iddia edildi.
Vefatından bir hafta sonra Avcı’nın naaşı Türkiye’ye defnedilmek üzere Hamburg Havaalanına götürüldü. 1986 yılının ilk gününde, cenaze nakil aracına asılı pankartta “Ramazan Avcı için Yas Tutuyoruz” (Alm. “Wir Trauern um Ramazan Avcı”) yazıyordu. Avcı, Havaalanına büyük bir konvoy ile uğurlandı. Vefatından 27 yıl sonra, 2012’de Hamburg’ta Ramazan Avcı’nın öldürüldüğü meydana “Ramazan Avcı Meydanı” ismi verildi.
