Samimiyetimin ve cüretimin affını isteyerek kafamın içinde çığlık atan bir meseleyi buraya yazıveriyorum.
Çünkü susmak, can çekişmek kadar zor…
İçine doğduğumuz coğrafyanın, kural olarak benimsenmiş örf ve âdetleri, geçmişi, değerleri, tutum ve davranışları yaşadığımız hayata biçim verir.
Bir başka deyişle, coğrafya, insanın cebri kaderidir.
Yaşadığınız coğrafyalar, bazen hayatın doğal işleyişini o kadar tersine çevirir ki beyniniz, bu zıtlıkla çatışır, durur.
COĞRAFYA DAYATIR KENDİNİ
Çoğu kez coğrafya, insanı anlama derdinde değildir, yalnızca benimsediği kurallara itaatkâr insanlar ister.
Bu dayatılmış tutum ve davranışlar karşısında aklı başında olan bir insan, nasıl mutlu olabilir ki?
İlkel seviyede itaatkâr bir kadın, bir eş, bir insan veyahut bir çocuk, bir genç olmayı kim tercih eder?
Nitekim doğduğunuz coğrafyanın benimsenmiş kuralları, dışarıdaki gerçeğe uymuyorsa ya coğrafya kirlidir ya da dışarısı.
İçinde yaşadığı coğrafya yüzünden dünyada murat alamayan, yüzü gülmeyen, hiçbir bahar görmemiş binlercesi var.
Zat-ı muhterem coğrafyalar, nicesinin hayatını zehir zemberek etti. Nicesinin de dünyasını zindana çevirdi.
BÖCEK GİBİ EZİLEN DEĞERLER
Takdir edersiniz ki hiçbir şey göründüğü gibi değil, o zalim coğrafyalarda.
İnsanlık, hak, hukuk, adalet, eşitlik, özgürlük, hayaller, umutlar, saygı ve sevgi o zalim coğrafyanın ayakları altında böcek gibi ezildi.
Hayatın sillesini yemiş biri için iki şey keşkedir: Birincisi cehalet, ikincisi cehalettin yaşandığı coğrafyadır.
ZALİME KAFA TUTAN ÖNÜNDE SAYGI İLE EĞİLİYORUM
Zalim coğrafyalarda şerefli bir hayat sürdürebilenin, zulme ve zalime kafa tutabilenin, haktan ve hukuktan ayrılmayan herkesin önünde saygı ile eğiliyorum.
Sizler var oldukça bu coğrafyalar değişecek ve en nihayetinde de değişmek zorunda.
Yaşadığı coğrafyayı ve yüreğindeki sevgiyi, iyiliği, güzelliği ve merhameti bir arada bütünleştiren eşsiz insanlara buradan en derin hürmetlerimi yolluyorum.
Şimdilik hoşça kalın. Sevgi ve saygı ile kalın.
