Her gün yeni başlangıçların olduğu, zamanın nasıl geçtiğini anlayamadığımız yaşamı bazen hepimiz, birilerini memnun etmek için yaşadık ve hâlen yaşamaya devam ediyoruz. Kaderimizi yaşarken kimlerin anne babamız olacağını, nerede dünyaya geleceğimizi, nerede öleceğimizi, kiminle evleneceğimizi, saç, göz ve ten rengimizin doğuştan ne olacağını bilmiyorduk. Hep birileri mutlu olsun diye uğraştık. İnsanlara değer vermeyi, onlara kendisini vazgeçilmez hissettirmeyi, yanlış insanlara güvenmeyi, hak etmeyen insanları baş tacı etmeyi, onlara inanmayı, onları dost bilerek seçmeyi ve bazen kendi mutluluğumuzu ertelemeyi, “El âlem ne der?”, “O, ne der?” “Bu, ne der?” diye sorarak kendimize etraftaki insanları düşünmeyi önemsedik. Yeri geldi üzüldük, yeri geldi kırıldık, bazen de kader, dedik, hiçbir şey olmamış gibi yaşama devam ettik.
Bütün bu yaşananlar, vesvesemizden başka bir şey değildi aslında. Bizim düşündüğümüz kadar insanlar bizi düşünmüyor, insanların o kadar da umurunda olmuyoruz. El âlem bizimle bu kadar ilgilenmiyor. O hâlde onların bizim hakkımızdaki düşüncelerinden neden bu kadar etkileniyoruz? Neden onların düşüncelerine, eleştirilerine ve yargılarına göre biçim alıyoruz? Hiç düşündünüz mü? Hayat her zaman için bir derstir bize. En zeki insanlar bile geçmişten ders alır. Yeri gelecek canımızı sıkacak, acıtacak ve hayal kırıklığına uğratacak negatif insanlar ve olaylar hayatta olduğumuz sürece var olacak.
Kimi zaman da bu tür insanlara öfkelenip intikam almayı bile düşünebiliriz. Bu gibi durumlarda bazen en güzel cevap susmak ve görmezden gelmektir. Kendimizi başkalarıyla kıyaslamayalım, kendi yolumuza gidelim çünkü
yanlış olsa bile bu yol sadece bize aittir. Duygularımızı yaşamalıyız. Başkaları için değil, kendimiz içim düşüncemiz ve kararlarımız olsun. Kendi hatalarımız, kendi yanlışlarımız diyebilmek için kendi yolumuzdan gitmeliyiz. Üzülsek de pişman olsak da kendimiz için yaşamalıyız. Kendi benliğimiz olmalı, onu kimse için terk etmemeliyiz. Bizi biz olduğumuz gibi kabullenen insanlar olsun hayatımızda.
BAŞROL SİZİN
Unutmayalım, bu hayatta, herkes kendi hikâyesinin kahramanıdır. Kimse kimsenin ne yaşadığımı bilmez. Siz sizsiniz, onlar onlardır. Kimse için değişmemeliyiz.
Oysa ki sevgi değişim ile olmuyor, seven kişi sizi sadece olduğun gibi kabullenir.
İnsanların istediği biri gibi değil, kendiniz olmak için o kişi olun. Kendiniz olun. Bu hayat sizin başarılarınızdan mutluluklarınızdan başarısızlıklarınızdan ve mutsuzluklarınızdan ibarettir. Sizi siz yapan her ne varsa doya doya hayatınızı yaşayın. Hayır, demeyi öğrenin. Sınırlarınızı belirleyin. Her zaman önceliğiniz olsun. Stresten uzaklaşın. Göreceksiniz ki sizi siz yapan daha güzel adımlarla yolunuza devam edeceksiniz. Kaybettiğiniz için üzüldüklerinizin aslında kurtulduğunuz yükler olduğunu, kimseye kendinizden başka fazla değer vermemeniz gerektiğinin farkına varacaksınız.
Siz hayatınızın başrolüsünüz her zaman.
Kendi mutluluğunuzdan sadece siz sorumlusunuz. Diğerleri ancak biz kendimizi seversek sever. Hayat sizin, tercih sizin, seçimleriniz sizin. Her zaman mutlu olmanız dileğiyle.
Sevgiler.
