Birey olmamız, doğduğumuz ilk saniyede aldığımız ilk nefeste, annemizle göbek bağımızın kesilmesiyle başlar aslında. Hayat mücadelemiz, dünyada var olma savaşımız; doğrularımıza yolculuğumuz, kendimizi bulma ve var olma amacımızı çözümlemekle devam eder, gider.
Hani derler ya “Seni öldürmeyen dert güçlendirir.”. Aslında dert midir, ders midir? Bilinmez bu. Baktığın yerden algıladığın ve anladığın kadarı karar vermeni sağlar bu soruya cevap bulmana. Bana sorarsan ben sana ders, derim.
Hayatımızın ilk yıllarında başlar ailede varım, dememiz. Hayatın sanki birinci kuralı hep bir hak alma, hep bir varım, deme savaşıdır. Haklı ya da haksız buluveririz hep bir hesabın, bir savaşın içinde kendimizi. Kimi zaman acı kimi zaman da sevinç olur içimizdeki hissin adı. Her seferinde ise tek bir kelime kalır aklımızda: Tecrübe.
FARKINDALIĞIMIZ ARTINCA
Yaşanmışlıkların tecrübesinde farkındalığımızın artmasıyla yaşarız artık hayatımızı. Zaman geçtikçe sanki daha bir kolay gelir yaşanan sorunlar ve hayatın kolaylaştığını sanırız.
Aslında hayat değildir kolaylaşan, tecrübenle sen güçlenmişsindir hiç bilmeden. Güçlü olduğun her an ve her olay da kolay gelir o zaman.
Ders aldığın her olayla hayata daha güçlü sarılman dileğimle.